Het Verhaal van de Oude Ooststraat
Beste bezoeker,
Welkom in één van de oudste huizen van Veurne – een plek doordrenkt van geschiedenis en verhalen. We nemen je graag mee terug in de tijd, naar de oorsprong van deze bijzondere plek.
Lang geleden, in de vroege middeleeuwen, bouwde men in Veurne een burcht als vluchtplek tegen de dreiging van de Noormannen. Deze burcht was slim ingedeeld: vier stadspoorten verbonden met wegen die uitwaaierden in alle windrichtingen. Twee van die wegen – de oostelijke en de zuidelijke – werden belangrijk voor de verdere uitbreiding van de stad tussen de 11e en 12e eeuw.
De straat die wij nu de "Oude Ooststraat" noemen, was in die tijd de levensader van Veurne. Deze centrale as werd omzoomd met de allereerste huizen van de stad. Waar de huidige Ooststraat nu ligt, was toen nog niets – de Oude Ooststraat was hét centrum.
Maar tijden veranderen. In de bloeiende 13e eeuw werd Veurne een belangrijk administratief en economisch centrum. Het stadsbeeld verschoof en de Grote Markt kreeg meer betekenis. De belangrijkste as begon zich noord-zuid te verplaatsen, en vermoedelijk werd toen de huidige Ooststraat aangelegd. De oude straat raakte op de achtergrond.
In de 16e en 17e eeuw veranderde de stad grondig. Nieuwe huizen rezen op, bouwgrond werd schaars, en smalle steegjes verdwenen. De Oude Ooststraat, die toen de poëtische naam "Engelenstraatje" kreeg, werd steeds smaller. Uiteindelijk bleef het enkel bestaan als brandweg – een steegje net breed genoeg voor een man met twee emmers water. Brandweerlui kregen zelfs een sleutel om toegang te houden.
In 1621 kreeg Jan Van de Torre, toenmalig eigenaar van dit pand, toestemming om het straatje te verbouwen en met een poort af te sluiten. De enige voorwaarde? Dat de brandweer erdoor kon in geval van nood.
Rond het midden van de 19e eeuw verdween zelfs die brandweg. Joseph De Busschere nam het straatje op in zijn woning, en wat ooit de hoofdstraat van Veurne was, raakte bijna volledig vergeten. Bijna… want tijdens de restauratie van deze brasserie kwam het straatje – wonder boven wonder – weer tevoorschijn.
Vandaag is het als een unieke getuige geïntegreerd in het gebouw. Een stille, maar trotse herinnering aan wat ooit de kloppende hartslag was van het ontluikende Veurne.